Ekolojik mimarlığın özünün aslında geleneksel mimarlık olduğundan önceki yazılarımda bahsetmiştim.

Ekolojik hayatın özü de aslında geleneksel hayattır. Köylerdeki geleneksel yaşamda, insanlar kendi ürettikleri sağlıklı gıdalarla beslenir, gıdanın organik atığını bahçeye döker, organik olmayan atıkları da ısınmak amaçlı kullandığı sobada,ocakta yakar ya da karton plastik gibi atıkları, bulması zor olduğu için tekrar kullanmak için saklardı.

Yaşam şekli olarak zaten yarı geleneksel bir hayat sürüyoruz iki çocuğumuzla birlikte eşimle. Ailelerimizin köyü var, köyde evleri var, hayatlarının çoğunu ve önemlisi keyifli geçen zamanlarını tarımla uğraşarak geçiyor, konserveler, reçeller, pekmezler yapıyorlar, yufkalar açıp kurutuyorlar, erişte makarnalar, tarhanalar yapıyorlar, yazdan kışı düşünüp , kışlık yiyecekleri için çalışıyorlar yani geleneksel hayattaki gibi…Yani ekolojik hayat yaşayanların en önemli adımlarından biri olan, ‘’sağlıklı gıdaya ulaşmak’’ için çok uğraşmıyorlar zaten kendileri bunu zevkle yapıyorlar. Biz de çocuklarımızla mümkün olduğu kadar bu sürece dahil oluyoruz.

Ekolojik hayatın diğer adımlarından biri olan ‘’karbon ayak izini en aza indirmek’’ e gelmişti sıra sağlıklı gıdaya ulaşmak zaten kolaydı bizim için, ‘’karbon ayak izini en aza indirmek’’deyince biraz kafa karıştırıcı olabiliyor yani  dünyaya daha az karbondioksit salınımı yapmak, dünyaya daha az zarar vermek.

Evimizde ve işletmesini yaptığımız kafede de, yaylada olduğu gibi çöplerimizi ayrıştırmaya ve geri dünüştürmeye karar verdik.

Yayladaki evimize en yakın çöp konteynırı 6 km uzakta olduğu için ve doğaya da çöp konteynırına kaldırıp attığımız gibi çöpü atamadığımız için , 6 km de çöp taşımak yerine minimumda çöp çıkarmaya çalışmıyormuyduk zaten.Doğaya karışan organik atıkları doğaya atıyorduk , kağıt ve plastikleri sobada yakıyorduk, cam atıkları da 6 km uzaktaki en yakın çöp konteynırına taşıyıp, atıyorduk.

 Önce 5 yaşındaki oğlumla birlikte evde biriken ve kullanmadığımız su damacanalarının ağız kısmını keserek her birisini bir geri dönüşüm çöpü haline getirdik, tutup beşli setler halinde renkli geri dönüşüm çöp kutusu satın almadık bu işe başlamak için. Buarada oğlumum geri dönüşüm çöp kutusu renklerini benden daha iyi bildiğini fark ettim ve çocuk gözüyle bakınca böyle bir iş yapıyorsak, önce o damacaları boyamak tabi ki yapılması gereken en önemli işti.

Plastik atıklar sarı, kağıt atıklar mavi, cam atıklar yeşil, metal atıklar kırmızı, evsel atıklar siyah…dedik ve en yakın zamanda bunları boyama kararı verdikten sonra başladık ayırmaya çöplerimizi, buarada pilleri de unutmayalım, onları da evdeki eski mama tenekelerine koymaya karar verdik.